به نقل از «فرارو»

(تصویر) پهپاد خارق العاده و بی مانند دانشمند ایرانی در جهان

تاریخ انتشار: ۲۸ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۳۳۱۴۲

یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی فردی ایرانی، موفق شده با استفاده از اعضای مختلف بدن پرنده‌های مرده یک پهپاد واقعی بسازد. این پهپاد می‌تواند در زمینه‌های نظامی و جاسوسی کاربرد فوق‌العاده‌ای داشته باشد.

به گزارش گجت‌نیوز، مدت‌ها پیش بحث‌هایی مبنی بر این که برخی پرنده‌ها در حقیقت ابزار‌های جاسوسی دولت‌ها از مردم هستند، در جوامع مختلف آمریکا و دیگر نقاط جهان شکل گرفته بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ماهیت این بحث البته شوخی بود و هیچ مبنای منطقی و علمی پشت آن وجود نداشت. با این وجود به‌نظر می‌رسد این سخن یک قدم به تبدیل شدن به واقعیت نزدیک‌تر شده است.

به‌تازگی نمونه‌هایی اولیه از ربات‌های پرنده جدیدی ساخته شده‌اند که از اعضای واقعی بدن پرندگان مرده برای شبیه‌سازی حرکت آن‌ها در آسمان استفاده می‌کنند!

بر اساس مقاله جدیدی که سازندگان این پهپاد به‌تازگی به چاپ رسانده‌اند، این دسته ربات‌ها با هدف رسیدن به تجربه‌ای طبیعی و بی‌نقص از پرواز پرندگان در آسمان و یا جاسوسی از افراد توسط ارتش‌ها طراحی شده‌اند!

پژوهشگر ارشد این پروژه، یک دانشمند ایرانی به نام مصطفی حسنعلیان است که در دانشگاه صنعتی نیومکزیکو به‌عنوان استاد مشغول به کار است. او در این خصوص اعتقاد دارد که استفاده از پرنده‌های مرده به‌جای ساختار‌های مصنوعی در تولید پهپاد‌ها می‌تواند مزایای فراوانی برای استفاده از آن‌ها داشته باشد.

ربات‌های پرنده توسعه داده شده توسط تیم دکتر حسنعلیان در حال حاضر قادر است همانند مرغ مگس‌خوار، بدون نیاز به بال زدن پرواز کند.

این اتفاق با استفاده از اعضای تاکسیدرمی شده بدن پرندگان مرده نظیر کبوتر، گنجشک، مرغ مگس‌خوار و کلاغ در طراحی ربات امکان‌پذیر شده است. به‌طور خاص، اعضای مورد استفاده در ساخت این ربات عبارتند از سر، پر و البته بال آن‌ها که باعث شبیه‌سازی هرچه دقیق‌تر حرکت پرندگان در آسمان خواهد شد.

البته باید توجه داشت که هنوز زمان زیادی تا پرواز این دسته پهپاد‌ها در آسمان باقی مانده است. چرا که در وهله اول این ربات‌های پرنده هنوز آن‌چنان که باید بهینه نیستند و نمی‌توانند چالاکی و چابکی پرندگان واقعی را ارائه دهند.

از سوی دیگر، بال این پرندگان به‌گونه‌ای طراحی شده که انعطاف‌پذیری بیشتری داشته باشد و شبیه‌سازی بهتری از عملکرد بال پرندگان ارائه دهد.

همچنین در صورتی که این پهپاد‌ها قصد جاسوسی از افراد را داشته باشند؛ صدای تولیدی آن‌ها باید هنوز به‌طور چشمگیری کاهش پیدا کند. چراکه بر اساس گزارش حسنعلیان، این پهپاد‌ها هنوز هم تولید صدای نسبتا زیادی دارند.

در این زمینه، سازندگان این ربات همچنان باید به عایق‌بندی صوتی دستگاه ادامه دهند؛ هرچند که بنا به توضیح مقاله مستخرج از این پروژه، استفاده از چرخ‌دنده‌های مارپیچ به‌جای نمونه‌های ساده می‌تواند باعث کاهش صدای تولیدی دستگاه شود.

منبع: فرارو

کلیدواژه: پرنده ربات پهپاد ها ربات ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۳۳۱۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

راه حل مسائل فرهنگی بازگشت به سیاست و سیاستگذاری

جهان غرب همواره تلاش می‌کند هر نوع دین و فرهنگی را به تسخیر خود درآورد و آن را مصرف کند. در وضع کنونی اگر بخواهیم دین و فرهنگ اسلامی ایرانی را در موقعیت پاسخ به بحران انسان معاصر قرار دهیم؛ راه‌حل شناخت و استفاده درست از رویکردهای سیاستگذاری است. - اخبار اجتماعی -

به‌گزارش خبرگزاری تسنیم، علی نیکوکار- جهان غرب همواره تلاش می‌کند هر نوع دین و فرهنگی را به تسخیر خود درآورد و آن را مصرف کند. در وضع کنونی اگر بخواهیم دین و فرهنگ اسلامی ایرانی را در موقعیت پاسخ به بحران انسان معاصر قرار دهیم باید آن را چیزی غیر از رسم و عادت و مراسم و مناسک بدانیم و نگاه‌های قاعده‌مند و فرایند محور به آن داشته باشیم.

بر اساس مبانی اعتقادی و تربیتی، برای اینکه دین و فرهنگ راهنمای رفتار و کردار قرار بگیرد باید با جان آدمیان پیوند خورد. متاسفانه سیاست فرهنگی کشور در جهتی است که گمان می‌شود با تدریس چند ساعت دین و فرهنگ می‌توان رفتار و عمل انسان را تغییر داد، فراموش می‌کنیم که آموختن و تربیت، حفظ کردن و یاد دادن الفاظ و عبارات نیست. نباید محدود به دانسته‌های سطحی و عادات در عمل و رفتار شویم. به عبارت دیگر زمانی افراد آداب ظاهری احکام دینی و فرهنگی و عرفی جامعه را رعایت می‌کنند که آنها را با جهان خود پیوند داده باشند.  

اگر بخواهیم دین و فرهنگ اسلامی ایرانی که آثار بزرگی در تاریخ ایجاد کرده را به دور از نگاه سطحی و ظاهری، با جان جامعه ایرانی پیوند دهیم، لازم است بدانیم که روابط و مناسباتی که بر انسان امروز حاکم شده به صورت قهری تلاش می‌کند هر نوع فرهنگی را در خود منحل یا نفی و انکار کند. متاسفانه مواجهه جهان اسلام و به طور خاص ایران و سیاست های فرهنگی در مقابل این امر، محدود و محصور به ترمیم ظواهر شده، یعنی نه تنها تلاش نکردیم به طریق غیرمستقیم و نرم، متعادل و متناسب با شرایطِ زبان و زمان فعلی پیش برویم بلکه تعارضات درونی در ظاهر و باطن موجب تشدید وضعیت هم شده است. لذا گام نخست توجه به این امر، احساس وضع کنونی، عدم غفلت، پذیرش و مواجهه با آن است.

ناگفته نماند با وجود شرایط فعلی همچنان بخش عظیمی از مردم تعلق به فرهنگ و جهان اسلامی و ایرانی دارند، اما در جامعه ایران با دو قشر دیگر نیز مواجه هستیم که باید آنها از هم تفکیک کرد، دسته اول افرادی هستند که می توان با زبانِ متناسب با روزگار کنونی آنها را به دین و فرهنگ و سنت تاریخی خویش بازگرداند.

رایزن فرهنگی ایران در اندونزی: کار فرهنگی خارج از کشور هزینه‌بر است و موازی‌کاری بلای جانش

در جهان این افراد فردیت از اهمیت ویژه ای برخوردار است و فردیت چیزی غیر از انتخاب آزاد نیست. آنچه اهمیت دارد نه اعمال قهر در انتخاب، بلکه آگاهی فرد از گزینه‌های پیش رو و نتایج آن است. به تعبیر دیگر سیاست فرهنگی ما باید در جهتی باشد که فرد با انتخاب آزاد به سمت فرهنگ اسلامی ایرانی خویش حرکت کند. چراکه بخش عظیمی از آنها دچار تقلید بی‌حساب و پراکنده شده‌اند و نمی‌دانند چه می‌کنند و نتایج آن چیست.

 اما دسته دوم کسانی هستند که پیش از آنکه تجربه توسعه و پیشرفت کشورهای غربی را داشته باشند وارد بحران‌های آن در مقام نظر و عمل شده‌اند. به عبارت روشن مصرف‌گرایی، لذت‌جویی، افسردگی، بی‌بنیادی و بی‌اعتنایی به ارزش‌های دینی و اخلاقی و... معیار و ملاک آنها قرار گرفته و تلاش می‌کنند صورت محلی و منطقه‌ای از جهان مدرن و حتی پست مدرن را به نمایش بگذارند. لذا دشوار می توان در زمان محدود تغییری بنیادین در جان این دسته ایجاد کرد. چراکه این قشر از جامعه اساساً در پی دین و فرهنگ نیستند. به تعبیر دیگر این دسته مقلد مناسبات و روابطی هستند که به مبادی و مبانی، آثار و نتایج آن کاری ندارند. حتی ممکن است پوچ و بیهوده بودنش را هم درک کنند اما اهمیتی به آن نمی دهند.

جهانگیر الماسی: غرب جامعه ایرانی را هدف گرفته است

بنابراین جامعه هدف و راهکار نویسنده مربوط به دسته اول است که خواسته یا ناخواسته بخشی از مناسبات و روابط جهان مدرن بر آنها حاکم شده است.

در جهان کنونی حفظ و اعمال هر نوع حاکمیتی با هدف تغییر و تاثیر در مناسبات و روابط از دریچه سیاستگذاری پیش می‌رود. اگر بخواهیم سیاستگذاری را در یک کلمه معنا کنیم چیزی غیر از پیوستگی نیست. به عبارت دیگر هر مسئله ای بخصوص مسائل فرهنگی را باید در پیوستگی وضعیت آموزش و پرورش، مدیریت و اشتغال، تولید و رسانه و... دید و حل کرد. به همین جهت با طرح و دستورالعمل نمی توان به نتیجه مطلوب رسید.

در شرایطی که سیاستگذاری  به روش‌های چند دهه گذشته هم در حال تغییر است و رویکردهای جدیدی در حکمرانی مانند هوشمندسازی مطرح شده، دیگر با روش های سیاستگذاری چند دهه اخیر هم نمی‌توان پیش رفت، چه رسد به دستورالعمل‌های یکطرفه و سنتی! بنابراین شناخت و استفاده از رویکردهای سیاستگذاری و حکمرانی در جهان امروز، یک ضرورت است.

سیاستگذاری و حکمرانی روز به روز بیشتر به سمت شبکه‌ای شدن، مشارکتی شدن و دیجیتالی شدن، حرکت می‌کند. یعنی اولاً باید ابعاد مختلف هر سیاستی را در پیوند با دیگر بخش ها مشاهده کرد. ثانیاً توجه به مشارکت تمامی اقشار و طبقات اجتماعی و اقتصادی و حتی سیاستگذار داشت. ثالثاً شبکه‌های اجتماعی، وب سایت‌ها، برنامه‌ها و هوشمندسازی را به عنوان یکی از بازیگران موثر بخش عمومی در نظر گرفت.

لذا سیاستگذاری فارغ از جهت و محتوای آن مستلزم استفاده از داده‌ها و روش‌های جدید است و بدون استفاده از آن نمی‌توان نه تنها مسائل فرهنگی، بلکه هر مسئله‌ای را حل کرد.

گفت‌وگو|رایزن فرهنگی ایران در دمشق: دشمن می‌خواهد هزینه چالش‌های سوریه را به گردن مقاومت بیندازد

آنچه که می توان در این مطلب به عنوان راهکار برای رفع بخش عظیمی از مصائب فرهنگی مطرح کرد؛ بازگشت به محوریت خانواده در جهت تامین نیازهای طبیعی، عاطفی، جسمی، تربیتی، آموزشی و تفریحی و...است. به عبارت دیگر تامین این نیازهای فطری خارج از چهارچوب خانواده آغاز انحراف است و این مهم محقق نمی‌شود مگر با تسهیل تشکیل خانواده برای بخش عظیمی از جوانان، از طریق طرح‌های ملی مسکن و ارائه زمین برای زوجین و ....

پایان پیام/